ugar [uger]. 1 . ugar [uger]. iz. (TE). Roña; herrumbre; oxidación; corrosión. Burdiñiari eta galtzairuari giro umeletan eukitzen diranian egitten jakuen azal gorri edo horixa. Oxidua (ETNO). Luzerora, burdiñia ugarrak jaten dau. / Hórrek piezok baztarrian egoten ugarrez inkillau (bete, josi) dittuk. / Lehen pasau dan motxailliak jaroian ugarra. / Nekez kentzen jakuek barautseri ugarra. 2 . ugar [uger]. iz. (TE). Mugre, suciedad, costra de suciedad. Iñoiz baiñatzen ez zanetik, ugarra ez jakon falta soiñian. Ik. tortika. ugar-ugar egin. esap. (ETNO). Enroñar(se), oxidar(se). Heure neurtzeko erreminttok ez dittuk bihar dan moduan zaintzen eta ugar-ugar eginda dagozak. Ik. ugartu.