zentzun [zentzu]. 1 . zentzun [zentzu]. iz. (TE). Sentido (común); juicio, cordura; sensatez, prudencia. Zentzunik ez dabela dirudi gazte horrek, eitten dittuan zorakerixekin. / Mozkorrak zentzuna guztiz galtzeka eukan. (Zirik 17). / Zentzuna galdurik zorakerixa honetan. (Ibilt 463). 2 . zentzun [zentzu]. iz. (TE). Sentidos. Gizonan zentzunak dira bost: ikusmena, entzunmena, usaimena, gozamena eta ikutmena. 3 . zentzun. iz. (OEH). Sentido, objeto. Bizixa baida hizkuntza guztien muiña ta izate guztia. HIzkuntziak, hizkuntza bezela ez dau beste zentzunik, bizixa baiño. (Zirik 7). zentzunik bako. izlag. (TE). Insensato,-a; falto,-a de juicio. Zentzunik bakua zan aldetik, zorakerixia baiño ez eban erabilli. Ik. garunik bako, zentzunbako.