zirrikitu. 1 . zirrikitu (zirrikitxu, izirrikitu, izerrikitu). iz. (NA). Rendija, ranura, resquicio; grieta, fisura. "Izerrikittua" ez dozu sekula entzun?! Burdiñia iñoiz zartauta dauanian ero, esaten da, ez dakizu?; eta baitta bat burutik eotia ero, eta: "horrek izirrikittua jaukak! ez jakok asko igertzen baiña bajaukak izirrikittua...!". Ik. ate-zirriztu. 2 . zirrikitu (zirrikitxu, izirrikitu, izerrikitu). iz. (NA). Punto de chaladura, de locura (fig). Burutik piskat jota egotia. Ik. zartara, urebagi.