zurrut. 1 . zurrut. iz. ( -). Sorbo. 2 . zurrut. iz. ( -). Trago. 3 . zurrut (txurrut). iz. (TE). Bebida; poteo, chiquiteo. "Se dice del beber, de la hora de beber, observada como un rito" (TE, 747). Egunero, Eperranian dogu geure zurruta. / Guazen zurrutera, ordua da eta. zurrut egin. 1 . zurrut egin (txurrut egiñ). du ad. (TE). Sorber; beber de un trago; beber, trincar, empinar el codo. "Onomatopeya que se dice por beber" (TE, 747); edo "cuando se bebe ruidosamente" (TE, 696). Zurrut eizu esnia, maittiorrek, apapara juateko. / Karral pelotarixak arrautza gordiñak zurrut egitten zittuan kale erdixan. / Surra morauta jaukak horrek; bai ba! txurrut egitten jok-eta gogor. / Hi, Arrautzia! ixilik ez pahago zurrut eingo haut! (Zirik 56). / Zergaittik ez ninduan lurrak zurrut egiñ nere oiñen azpira, nere gorde biharreko sekretua kontau nebanian? (Ibilt 488). 2 . zurrut egin. du ad. (TE). Hundirse, derrumbarse. "Se dice de hundirse una cosa, como un piso, por ejemplo" (TE, 747). Sapaixak zurrut ein dau, astun larregi jarri detselako gaiñian. zurrut-zale (txurrut-zale). iz. / izond. (OEH). Bebedor,-a. Hárek txurrut zaliak, jan eztakitt (ez dakitt) eingo eben, baiña eran bai ugari. (Zirik 42). zurrutari emon (txurrutari emon). esap. (EEE). Beber, darle al trago; chiquitear. Herriko musikalarixak tartietan zaliak dira txurrutari emoten, eta iñoiz, azken ordurako atal makalak harrapatzen dittuez. (Zirik 20). zurrutian (txurrutian) [zurrutean]. adlag. (OEH). Bebiendo, trincando. Egun guztia txurrutian pasau ondoren [...] bazoiazen etxerutz. (Zirik 74). zurrutian ibili (txurrutian ibilli). esap. (TE). Potear, chiquitear; andar bebiendo. "Andar recorriendo las tabernas" (TE, 747). Domeka egun guztian zurrutian dabiz.