1 . begiratu, begiratze ( begiratutze). dio/du ad. (TE). Mirar, dirigir la mirada; observar. Begiratizu nundik zoiazen, ez zaittian jausi. / Kanpantorretik begiratutzia gura eban, baiña bildur zan ertzera urtentzen. / Ez jatzu ezer kostatzen noixian behin lapikuari begiratzia. / Bestiak beatu (begiratu) eban da: --Bai, hori etxe honetan interprete dagok. (Zirik 10). Ik. beittu.  Beittu baiño gehixago erabiltzen da begiratu.