1 . esan, esate. 1 . esan, esate. du ad. (TE). Decir; contar, revelar. Aurretik esan netsan zer etorriko jakon. / Gauza bat da esatia eta beste bat eittia.  Ze testuingurutan erabiltzen dan, esangura asko hartu leikez: pronunciar, avisar, llamar, eta abar. 2 . esan, esate. du ad. Dar el nombre de, decir, llamar. Deittu, izena emon. Lagunak "Bizkai" esaten detse. 3 . esan, esate. da ad. Dar el nombre de, decir, llamar. Deittu, izena emon. Eibarren zulatzeko erreminttiari barautsa esaten jako eta ez *brokia. da esatia. esap. (OEH). Es decir. Ausartu dalako zure emaztian garbittasuna --hau da esatia, zuria eta zure umiena-- loittu guran ibiltzera. (Ibilt 479). esan erain [esan eragin]. dio ad. (OEH). Hacer decir. Leziñua ez ekixanian bigarrenez esan eraitzen zetsenekuakin. ( Zirik 86). esan eta egin. esap. (OEH). Dicho y hecho. Esan da ein gaiñera! (Zirik 120). esan gura izan. du ad. (TE). Significar; querer decir. "Apostolos", esate baterako, da berba bat esan gura dabena: "aindutakua" (Barri Ona munduan zabaltzera, aitzen da). / Erregiñak jakin nahi erantzun horrek garbi zer esan gura eban. (Ibilt 458). ez detsut/dot esango. esap. (AN). No lo diré, no lo sé. -Horrek gizonorrek ferreterixia jakak Elgoibarren, ez? -Ez deuat esango.  Solaskidian jakinahixa asetu ezin danian; ezezko esaldixetan erabiltzen da: ez detsut..., ez deuat..., ez dot esango.