ezkutu. 1 . ezkutu. izond. (TE). Oculto,-a; secreto,-a. Toki ezkutua eta bakartasunez betia, baiña hala ta guzti, ez tentaziñorik bakua. / Toki bakarti ezkutu batera. (Ibilt 460) 2 . ezkutu. iz. (OEH). Escondrijo; lugar oculto. Eta Osiñondok beste ezkutu batetik. (Zirik 73). Ik. ezkutuleku. ezkutuan. adlag. (OEH). En lugar secreto, en lugar oculto; a escondidas, en secreto. Eta behin botikarixua botikan zala eta bere emaztia han ezkutuan gordeta entzun gurarik [...] (Ibilt 472). / Testigu aurrian eiñ biharra ezkutuan eiñ biharreko jardun hori. (Ibilt 455).