gaiñeko. Nola beste [lagun] oso eranzale zan bat, ixilik euan, gaiñeko lagun batek preguntatzen detsa: [...]. (Zirik 74). 1 . gaiñeko [gaineko]. izlag. (TE). De arriba, de suso. Arando gaiñekua.  Toponimuetan be erabiltzen da, eta sarrittan lexikalizauta dago: Agiña Gaiñekua, esate baterako. 2 . gaiñeko [gaineko]. iz. (TE). Añadidura, propina, extra. Emon zetsan gaiñekua, ontzako urria. 3 . gaiñeko [gaineko]. izlag. (TE). Cabecilla, dirigente; destacado,-a, que está por encima, superior. Bestien gaiñetik buru daguana. / "El que para bien o para mal se erige sobre los demás" (TE, 386). Gaiñeko dabill hor, mundu guztia apurtu gurarik. 4 . gaiñeko. izlag. (OEH). Demás, resto. Nola beste [lagun] oso eranzale zan bat, ixilik euan, gaiñeko lagun batek preguntatzen detsa: [...]. (Zirik 74). Ik. enparau, enparauko, ostiango. gaiñekora jaso. esap. (TE). Levantar el gatillo; disponerse a disparar. Suzko armetan tiro egitteko prestau, katua jasuaz. / "Levantar el gatillo y poner el arma en disposición de tirar" (TE, 386). Gaiñekora jaso eta jaurti zetsan burura. gaiñekuan. adlag. (TE). Con el gatillo levantado. Arma kontuetan erabiltzen da. Gaiñekuan darabil beti eskopetia eta halakoren baten ein bihar dau okerra.