1 . kendu, kentze ( kendutze). da/du ad. (TE). Quitar(se), apartar(se); arrancar, despojar, extirpar; restar. Lapurrak kendu zetsen zeroian diru guztia. / Osagilliak kendu zetsan arpegittik enor haundi bat. / Hau arpegiko orbanau kendutziagaittik, emongo neuke bizi erdixa. / Gura ebana zan, begixen aurretik kentzia hainbat bizkorren. / Jentiak urdiñak, urritxak, kuletruak eta beste holako bost edo sei klase kendu ezkero, beste guztiak benenosotzat jaukaz. (Zirik 62). Ik. begixak kendu. kentzeka (kentzeke). esap. (OEH). Sin quitar. Kokotetik begixak kentzeka. (Zirik 88).