leku. 1 . leku. iz. (TE). Lugar, sitio, paraje. Pelotalekua eta bolatokixa, alkarren onduan ziran Eibarren. / Lezeta, leiza lekua; Elorreta, elorra ugari izango zan lekua; Arrieta, "pedrera". / Hori ez hemen. Okerreko lekura jo dok. (Zirik 88). / Sartu zan geixo bat medikuaren konsulta-lekuan. (Zirik 102). Ik. lekutako, lekutan, lekutara, lekutatik, toki. 2 . leku. iz. (OEH). Sitio, cabida. Txakur honentzako lain leku ba ete dozun. (Zirik 118). leku emon [leku eman]. du ad. (TE). Consentir, permitir. Zeuk leku emon detsazu lotsagabe bat izan deiñ. / Neurtu zetsan bizkarra [...] ogerako haren suak zihero amatauta lagarik, lekurik emon gabe benetako makillalarixa zeiñ zan igartzeko. (Ibilt 464). lekua egin. du ad.-esap. (OEH). Hacer sitio, dar paso a. Ha sartzeko lekua eingo bazan, euretariko batek urten bihar izaten ei eban. (Zirik 105).