maniau, maniatze [maneatu]. 1 . maniau, maniatze [maneatu]. da/du ad. (OEH). Manejar(se), arreglar(se), preparar(se). Ia baibenen bat izaten ebanian zelan maniatzen zan jausi barik egoteko. (Zirik 116). 2 . maniau, maniatze [maneatu]. du (OEH). Aderezar, condimentar, preparar la comida. Sukalderaiño sartu zan. Etxekoandria bere alabarik gaztienakin afarixa maniatzen ziharduan leku ber-bertaraiño. (Zirik 118).