zelebre. 1 . zelebre [xelebre]. izond. (TE). Gracioso,-a, ocurrente, persona que hace reir. Umoretsua eta bizixa, barre eraitten dabena. Bene-benetan zelebria dozu bersolari haura. / Eibartar zahar zelebre bat ei zan; zirixa sartzen atzian gelditzen ez zana. (Zirik 42). / Hasten dira zirrikatzen euren urtera zelebreren bat entzun nahixan. (Zirik 51). / Herri zelebre honetan gertatzen eztanik ezta beste iñun be gertatzen. (Zirik 119). 2 . zelebre. izond. (OEH). Célebre, famoso. Bandarik zelebriena izanda nola ez ekarri, horixe bai. (Zirik 20).