burubide. iz. (TE). Destino, suerte; fundamento, fuste; pensamiento, idea. Hau da burubidia!, lurrian lo eitten, oge bigunian jaixo nintzan hau. / --Hi Pattakia, badakik zer pentsatzen nagon. --Zer? --Hori ez dala gizonan burubidia (...). Ze, sargo-ezkailluen lekuan plumonixia hartu bihok.(Zirik 35). Ik. gizabide.  (Ibilt 330).