burugogor. izond. (TE). Obstinado,-a, terco,-a; duro,-a de mollera. Burugogorra! hormiakin tope einda be, ondiok harutz gurakua.. / Burugogorra?! astua baiño gehixago!. / Zer itxaropen izan neike nik zuregandik gauza gatxetan, haiñ errez baten [...] buru-gogor ukatzen destazunez? (Ibilt 485). Ik. beria-eitteko, temoso, treku, egoskor, setati, setatsu.