burutanziño (burutaziño) [burutazio]. iz. (TE). Recelo, suspicacia, sospecha; ocurrencia, idea, impulso, corazonada. Andra zintzua dau, baiña burutanziñuak emoten detse eta infarnu baten bizi da. / Gaur goizian jaiki naizenian, zuregana etortzeko burutanziñuak emon desta. / Emazte ona danak senarran burutaziño zoro guztietara apaldu bihar dau. (Ibilt 471).