ahal izan. da/du ad. (TE). Poder, ser posible. Zerbaitt gertatzeko edo egitteko ezintasunik, eragozpenik edo debekurik ez izan (beste aditz baten onduan nahiz bakarrik). Ahal izan baleu, eingo eban. / Legez, ahal izango eban emaztia etxeratzia baiña ez eban gura izan. / Jaso ahal izan eban berrogei bidar lepora izugarrizko harri astuna. / Zuk esan dozun kontua, ahal izan leikiana. ahal dala. esap. (TE). De ser posible, pudiendo. Ahal dan artian, ahal izan ezkero. Ahal dala, ez detsagu ogidu bihar. ahal dana. esap. (TE). Lo posible, lo que se pueda. Gure aldetik, ahal dana eingo da.