enredau (endredau), enredatze [endredatu]. da/du ad. (TE). Enredar(se), liar, confundir. Nahastu, korapillotu. Errezago gauzak enredatzia, gero zuzentzia baiño. / Lagun zoro batek enredau detsa burua. / Hainbeste asmokin, burua enredau jako. / Etxuat (ez juat) uste burutik hain endredauta ibilliko haizenik. (Zirik 57).