erdaldun (erdeldun). iz. / izond. (TE). El/la que no sabe la lengua vasca; castellanoparlante, francofono,-a. Erderaz berba egitten dabena, euskeraz ez dakixana. / "Que habla distinto del vasco" (TE, 322). / "Por antonomasia, castellano" (TE, 322). / "Por antonomasia, el hombre de Castilla" (TE, 322). Euskeraz ikasi daben erdeldunak, euren euskalgaiztuakin, gure euskeriari kalterik gehixen ein detsenak. / Gaztelutik trozuetara etorrittako erdalduna.  Batez be, euskeraz jakin ez eta gaztelaniaz berba egitten dabenari esaten jako; baitta, neurriren baten, Gaztelatik etorrittakuari be.