erregutu, erregutze. du ad. (TE). Rogar; suplicar, implorar. Erregutu zetsan parkatu zeixola behin betiko. / Alperrik zan hari erregutzia, harrizko bihotza ebalako. / --Zoro gaiztuori! Zeiñek detsu zuri ezer erregutu! (Ibilt 477).