errekau [errekadu]. iz. (TE). Mandado; recado; encargo. Bazkalostian Ermura ein bihar dozu errekaua. / Bialdu ei zetsan errekaua juateko Eibarren ulexa lekutara. (Zirik 91). Ik. mandatu.  Hauxe da Eibarren gehixen erabili izan dan formia. errekaua egin [errekadua egin]. esap. (TE). Declarar el amor. Amorixua azaldu, ezkontzeko eskatu. / "Declarar amor, proponer matrimonio" (TE, 333). Ba al dakizu Peruk Marixari errekaua ein detsanik?. / Zer "Biriarrua", neskeri errekaua eittiak bildurtzen hau, ala ezezkua hartzeko arrisguak? (Zirik 126).