errukittu, errukitze ( errukittutze) [errukitu]. da ad. (TE). Compadecerse, apiadarse, tener piedad. ... eta hurreratu zanian, Jerusalem-go harrixak ikusirik, errukittuta negar eiñ eban beragaittik esanaz: "Bazenkizu zer datorkizun...". / Gizona zan partetik, jakiña zan errukittutzia, baiña ez eban jardun bihar errukixan behian. / Juezak, esaten dabe ez dabela bihar errukitzia, bere zeregiña ez dalako ona izatia, ezbada ze bardiña. / Errukittu zan senar zoruan alde. (Ibilt 466).