esparrau (esparru, esbarru) [esparru]. iz. (TE). Cercado, sitio vallado. Asuntzako esparrauan oilluak hazten jarri zan. / Aranekin hesixa einda genduan esparraua. / Esparraua zan, esparrua. Itxittako esparrua zan. Otelbitza eguen. Gero zelaixa ein genduan han, ta txabolie be bai, geruago. Bedarra ein gendun han. Oiñ piñue dago. Ik. erromara, langa, itxitura.  TEk beti-beti esparrau darabil.