etenuna [etenune]. iz. (TE). Quiebra, rotura, hendidura; discontinuidad, momento de interrupción. Lurrak, toki honetantxe etenunia daukala esaten dabe, eta hortik, izaten diran lur-ikarak. / Dibujo ederra adar hauxe, baiña etenunia dauka orrixa darion lekuan. Ik. hausiuna.