2 . etorri. iz. (TE). Elocuencia, facilidad de palabra, facultad innata para hablar; fluencia. Baeban harek lege-jakintzailliak, berbetan ekitzen zetsanian, aldi baterako etorrixa. / Ezagutzera emon zan gure inguru honetan eguan zirikadetarako etorrixa, girua ta gatza. (Zirik 6). / Ez eukala berak aiñako bertsuetarako etorririk. (Zirik 9).