1 . forjau, forjatze [forjatu]. du ad. (TE). Forjar; estampar. Metal eta aleaziñuak konpresiño-esfortzu haundixen bidez deformau eta moldiau (ETNO). / "estampar las piezas" (TE, 375). Forjau matxiñuan, trokelan araura. / Forjatzia, diru asko emon izan daben ofiziua. Ik. burdiñia landu.