furrustau, furrustatze [furrustatu]. du ad. (TE). Refunfuñar, gruñir; desairar, rechazar. "Acoger, responder con enojo, con displicencia" (TE, 377). Alabian eske juan zanian, furrustau eban lehelengo berbia amaittu baiño lehen. / Aritxan ibiltzetik Itxulitzerakuan furrustatzian bildur zan, baiña ondo hartu eban aittak.