aittiaren. 1 . aittiaren [aitaren]. iz. (TE). El signo de la cruz; señal de la cruz. Kurutzia dan tokixan esan gura da aittiarena ein bihar dala. 2 . aittiaren [aitaren]. interj. (TE). santo cielo; caramba; en el nombre de. Harridura, ustebakua aitzen emoteko. / "Interj. de asombro" (TE, 117). Aitiaren!, beittu zer dirudixan gizajo horrek! aittiaren egin (Aittaren egin). du ad. (TE). Hacer la señal de la cruz, santiguarse. Aittiaren eiñaz sartu zan elixara. aittiaren egin orduko. esap. (JME). Con rapidez. Oso azkar (aittiaren egitten dan denboran) Hara!, esan da aittiaren eiñ orduko auspaz ipiñi zan, eskuak lurrian da hankak goixan.