gaixotu (geixotu), gaixotze ( gaixotutze). da/du ad. (TE). Enfermar(se). Neguko hotzekin gaixotu zan eta gehixago ez zan jaiki. / Gosia, nekia eta makillia, ez zan millagru gaixotutzia. / Ofizio horren azkena, gaixotzia. / Dagon hotzonekin errekan ikustiak ez jestak onik eitten eta urteik urten, neu begira egoten geixotu baiño lehen. (Zirik 36). / Osasun onekua izan arren, gure basarrittarra be, beste askon moduan, geixotu zan, gaizki be gaizki jartzeraiño. (Zirik 52).