gogotu, gogotze ( gogotutze). da ad. (TE). Entrar ganas, apetecer; abrir el apetito. "Hacerse con ganas" (TE, 405). Izan laike mutilzahartu eta gero gogotutzia, eta orduan andrageirik ez. / Aukeran nahi eban guztia eukan, baiña gogotzia falta. / Hain goizago jaikitziakin, gogotu naiz mahairako. / Zeiñek pentsauko eban lehena ez zala, berriz gogotuta senar zorua, nahiz da emakumia ikaratu ekarri zittuan indar barrixegaz. (Ibilt 457.)  Gitxi entzuten da gogotu.