goiko. 1 . Goiko. iz. (TE). Dios. "Por elipsis, Dios" (TE, 406). Goikua gurekin errukittu deiñ artian, eutsi ein bihar datorrenari. 2 . Goiko. l. iz. (TE). De arriba; de suso. "Determinante de muchos toponímicos" (TE, 406). Urko Goikua, Arando Goikua, Iraegi Goikua. goiko su. iz. (ETNO). Económica; chapa; fuego. Goiko sua ixotuta dago?, sukaldia epel-epel dago. Ik. beheko su, ekonomika. goikuaz behera [goiko(a)z behera]. adlag. (TE). Al revés, al contrario. Goikuaz behera dihardue kontuan jausi barik. Ik. atzekuaz aurrera, azpikuaz gora.  Gitxi erabiltzen da, azpikuaz gora edo azpikoz gora gehixago.