alboratu, alboratze ( alboratutze). da/du ad. (TE). Apartar(se), hacer(se) a un lado. Alboratu ez bazan, trenak zapalduko eban. / Alboratizu lapiko hori. / Alboratutzia izan ez bazan sasoiz, galdua zan. / Ez zetsan ardura alboratzia. Ik. albora egin.