igesi (iges) [ihesi]. iz. (TE). Escape, fuga [gas, líquido]; huída, fuga, escapada, evasión. Jarixua (gas eta likiduetan); nunbaittetik alde egitteko ekintzia. Kunbo horrek igesixa dauka, eta ez makala. / Bixen artian preparau zeben Segoviako igesa. / Maitte kontuko trinforik haundiña: igesixa. (Zirik 126).  Igesa baiño gehixago darabigu igesixa. iges egin [ihes egin]. du ad. (TE). Huir, escaparse; fugarse. Iñori aitzen emon barik, iges eiñ eban gorrotautako gizajo harek. / Eta frailliak esanaz bere errezuak, laga eban bake baketan sinisturik diabruari iges erain zetsala. (Ibilt 465). Ik. hanka egin, ospa egin, keiana egin. igesixari emon [ihesari eman]. dio ad. (TE). Huir, escaparse; darse a la fuga. Kontua eitteko orduan, etxekoandria sukaldian zan artian, igesixari emon zetsan eta nun danik bez.