ikara (ikera). iz. (TE). Pánico, espanto; temblor. Ikaria haren aurrera agertzeko, halakotxe saskarra zan bera. ikara egin (ikera e(g)in). du ad. (TE). Temblar, estremecerse; moverse. Lurrak ikara ein dau bart goizaldian. / Kerizpian ikararik ein barik egongo dok hori egun guztian. / Ez zan ausartu ikararik eittera. (Ibilt 467). ikara erain [ikara eragin]. dio ad. (TE). Conmover, estremecer; mover; hacer temblar. Esangura fisikua eta figuradua euki leike. Ikara erain netsan, esan bihar izan netsan barrixagaz. / Bonba harek ikara erain zetsan etxe illara guztiari. ikaraz. adlag. (OEH). Temblando. Ikusi ebanian ez zala iñor agirixan, eskatu zetsan , pozez eta ikaraz. (Ibilt 476).