illundu, illuntze (illundutze) [ilundu]. 1 . illundu, illuntze ( illundutze) [ilundu]. da/du ad. (TE). Anochecer, oscurecer (el dia, el cielo); ennegrecer, teñir en negro. Illunduaz badoia, euzkixa sartu danetik. / Eta seigarren ordua inguruan, egunan erdixan, lur gain guztian illuntzia etorri zan, bedratzigarrena arte (Luk. 23. 44). / Illundu dittu soiñekuak, ama hil jakonetik. / Nahixago izan neban soiñekuak illundutzia, illun barrixak eittia baiño. Ik. illuntabartu. 2 . illundu, illuntze [ilundu]. du ad. (ETNO). Pavonar. Galtzairuzko piezen gaiñazala ugartu ez deiñ, oxido-kapa mehe urdin illunez tapatzia. Taillarretako eta grabauko berbia da. Hónek armazoiok ez deskuez oinguan ondo illundu. / Illundu eta gero itxura ona izango jok damaskinauak. Ik. txarola emon, txarolau, urdiñ-illundu.