ipoinlari (ipuiñlari) [ipuinlari]. izond. (TE). Cuentista, fabulista; dicharachero,-a, conversador,-a. Kontularixa, ipoin kontatzen zalia dana; barritsua. Pagatzaille txarra, ipoinlari ona. / Gertziako ipuinlari harek. (Zirik 119). / Boccaccio italiarran antzera, ipuiñlari haundixa. (Ibilt 453). / Liburuko ipuñlari ta entzunlarixak alkarregaz erabiltzen daben jardunian. (Ibilt 454). Ik. barritsu, kontulari.