alkartu, alkartze ( alkartutze) [elkartu]. da/du ad. (TE). Juntar(se), reunir(se); unir(se), asociar(se). Oingo alkartu dira bidian ziran guztiak. / Senar-emazte alkartu dittu abadiak. / Langilliak alkartutzia izan zan pausorik haundiña. / Nun izan da alkartzia? / Eibartarrak, nun-nahi, plaentxiatarren batekin alkartzen badira, laster hasten dira zirrikatzen. (Zirik 51). Ik. batu.