jator. izond. (TE). Apuesto,-a; majo,-a, agradable; ilustre, bien nacido,-a . Mutill jatorra, Maritxu, zure ondoren dabillena. / Gaztelu-jauregixan bizi zan, zaldun jator jaso bat. (Ibilt 473). / Aita Donosti praille jatorrak ez eban eibartarrontzako uste txarrik. (Zirik 105).