konfixau. 1 . konfixau, konfixatze [konfiatu]. da ad. (TE). Confiarse, tener confianza. Ez da ona larregi konfixatzia iñon esanegaz. / Esan zestazen berbegaz konfixau nintzan. 2 . konfixau, konfixatze [konfiatu]. du ad. (TE). Confiar, dejar, prestar algo a alguien. Konfixau netsazen hamar urtian aurreratutako diruak.