kontentugarri (kontentuzgarri) [kontentagarri]. izond. (TE). Que satisface; placentero,-a, alegre. Kontentatzen dabena, pozten dabena. Ardaua, neurri baten, kontentugarrixa. / Burunian ein dogu afari kontentuzgarrixa. Ik. kontentutsu.  Ez da berba arrunta Eibarren.