korapillotu, korapillotze ( korapillotutze) [korapilatu]. da/du ad. (TE). Enredar(se), embrollar(se), complicar(se), liar(se). Gauzia horretara korapillotu ezkero, gatxa erabagitzia. / Batzuen interesa izaten da, gauzarik garbixenak korapillotutzia. / Guk eitten genduana, nahastau eta korapillotzia zan haren zeregiña.