landara [landare]. iz. (TE). Planta, plantón. "Planta sacada del plantel para ser plantada" (TE, 511). Landarak erosteko asmuan juan da ferixara. / Itsasoko landarak. (Zirik 47). landaria sartu. du ad. (TE). Plantar. Aza-landarak sartu zittuan saill haundi baten. / Urkitz-landarak sartu ditturaz muga ordez nere mendi sail guztian jiran.