larra (larre) [larre]. iz. (TE). Pasto; pastizal; prado; pradera. "Terreno en que pasta el ganado" (TE, 513). Larra barrixen ondorik heldu ziran honaiñok. Ik. larrokela. larra-bedar [larre-belar]. iz. (TE). especie floral, hierba. larra-behi (larre-behi, larrako behi). iz. (ETNO). Ganado de monte, vacas montarescas. Esnedunak kendu eta dana larra-behixak dakez oin. / Larrako-behixak daukauz. Nahi tta larrakuak izen, beti dauke zeozen kargua. Ik. basoko behi, behi gorri, ganau gorri, mendiko behi.  Tartian behi, isko eta txahal izan arren, behixak esaten da. larra-mendi [larre-mendi]. iz. (TE). Pastizal, prado, pradera. Handik aurrera, dana da larra-mendixa. larra-sail [larre-sail]. iz. (TE). Pastizal, pradera, prado. Herrixak, aberzaiñetik bizi ziranian, larra-saillen billa toki batetik bestera aldatzen ziran.