leza (leiza) [leize]. iz. (TE). Cueva, caverna. Batetik besterañok ibilli eban leiza zulo ha. / Lezeta, leiza lekua; Elorreta, elorra ugari izango zan lekua; Arrieta, "pedrera". / Urkon da leza bat; beste txatxar bat Galdaramiño aldian. / Jentillak; hórrek ziran hamengo lezetan bizi izan ziranak Ebanjelixuan aurretik. Ik. kueba.  Eibarren leiza baiño arruntagua leza (TE, 521). Beste sinonimua be erabiltzen zan/da: "Con referencia a las de Urko y Galdaramiño, se decía kuebia" (TE, 525). leza-zulo [leize-zulo]. iz. (OEH). Cueva, gruta; sima. Jausi zan leza-zulo edo inpernuren baten. (Zirik 18).