lodittu (lorittu ), loditze (lodittutze) [loditu]. da/du ad. (TE). Engordar(se); espesar(se); cuajar(se). Etxeko jatekuak lorittu ein nau, soldautzia ezkero. / Ferixarako, txarrixa lorittu gura neuke. / Larregi lorittutzia ez da ona. / Komeni jako hari zerbait loritzia. / Hauspuakin be ez ei zeuan [...] [txerrikumok] loditzerik. (Zirik 59).