makilla [makila]. 1 . makilla [makila]. iz. (TE). Bastón; palo, vara. Badira makillia bihar dala esaten dabenak, emontzaille izateko asmuan. / Bere andria be astua makillara letxe einda euan. (Zirik 24). / Atara eban ordiazko frailliorrek ezkutuan zeroian makilla sendua. (Ibilt 464). Ik. bide-makilla, makilla-salda. 2 . makilla. iz. (ETNO). Palo que crece al desarrollarse las verduras, tallo. Ik. zil, kerten, txisten.  Makillia egitten jakue porruei eta kipulei, esate baterako. makilla-burruka [makila-borroka]. iz. (TE). Duelo a palos, pelea con palos. Makilla-burrukia izan da domekan Hirukurutzetan. makilla-dantza [makila-dantza]. iz. (TE). Danza de palos. "Baile folklórico" (TE, 541). Aratostietarako, makilla-dantzia ikasten dabiz gazte mordo bat. / Guk egitten genduan danekua: banakua, biñakua, zortzikua, arku-dantzia, zintta-dantzia, ezpata-dantzia, makilla-dantzia eta aurreskua. makilla-salda. iz. (IL). Paliza. Honei makilla-saldia!... zer dia honek?!.... / Ha zelako makilla-saldia emon detsen! / Ederra makilla-saldia emon detsena zuen txakurrari. Jota dago. / Guri emon jeskuek makilla-saldia...! bost eta huts galdu juagu. / Euki dozun gaixotasunak emon detsun makilla-saldiakin jota zagoz.