maiña [maina]. iz. (TE). Lloriqueo, puchero; sollozo. Gehixenbat umiekin erabiltzen da, miñik bako negarra danian. Egun guztian maiñak dittu ume horrek. / Bizarra arpegixan eta maiñetan ziharduan. / Ez maittia, neri maiñetan ez etorri, ez da zuretako eta.  Normalian pluralian erabiltzen da. maiñak egin. esap. (TE). Lloriquear, llorar sin motivo. Zergaittik barik, maiñak eitten dittuzu beti. / Ez egizu maiñarik egin, txikitxo, emongo detsut-eta.  Umiekin erabiltzen da normalian, miñik barik danian gehixenbat. maiñetan jardun. esap. (ETNO). Estar llorando sin motivo, estar lloriqueando.  Ume berbetan esaten da gehixenbat.