mardotu, mardotze (mardotutze). 1 . mardotu, mardotze (mardotutze). da/du ad. (TE). Poner(se) rollizo,-a, enlozanarse, engordar. Sendotu, lodittu. / "Gobernau, hazi" (AN). Mardotu da bere kontura ekin detsanetik. / Ondo jan eta nasai bizi, berez dator mardotutzia. / Bihar eban harek apur bat mardotzia. / [...]  arkume hau, geuk mardotua... (Ibilt 26). / [...] ez eukan ardi gazte bat baiño, berak erosixa, eta mardotzen eban bere umiegaz batera. (Ibilt 406). 2 . mardotu, mardotze (mardotutze). du ad. (TE). Embarazar. Ezkonbarri horrek mardotu dau emaztia.