norberagandu, norberagantze ( norberagandutze) [norbereganatu]. du ad. (TE). Apropiarse, adueñarse. Lege onez edo txarrez, noberagana ekarri, norberana egin, norberana bihurtu. / "Entrar en posesión de una cosa tenida a título provisional" (TE, 578). Norberagandu dau zorrian eiñ eban etxia, bihar dan moduan danekin erantzun dabelako. / Daneri erantzun bihar dan moduan eta gero dator gauzia norberagandutzia. / Zalia tokatzen ez jakona norberagandutzen. Ik. beregandu, neregandu.