ondorengo (ondoreneko). 1 . ondorengo (ondoreneko). iz. (TE). Descendiente, sucesor,-a. Ondorenekuak auzixetan ibilli ziran, gurasuen apurra partitzeko. / Gauzarik tristiena, gurasuen pekatuak ondorenguak erantzun biharra. / Zaldun jaso bat, italiarra bera, erregian ondorenguen artekua. (Ibilt 473).  Normalian pluralian. 2 . ondorengo. izlag. (OEH). Siguiente, posterior. Ondorengo egunetan bazan Eibarren zeresana kantarixak zirala ta ez zirala. (Zirik 85). / --Diñozun dana neregaz! --Eta ondorengo aztartua be bai? --Baitta hori be! (Ibilt 471). / Esan zetsan ustez izorra zala eta honen ondorengo hilletaren bat ebala. (Ibilt 478).