ongarri. 1 . ongarri. iz. (TE). Abono, fertilizante; estiércol. Ardi-korotza, lorendako ongarririk onena. Ik. sats, simaur. 2 . ongarri. iz. (OEH). Condimento, aliño. Emaztiari eskatu zetsan janari on bat gertau zeixola ogetik jaikitzen zanerako, botikan harturik bihar zittuan India-ko ongarrixak hobeto izateko. (Ibilt 473). 3 . ongarri. izond. (TE). útil, práctico,-a, que sirve. On egitten dabena, onuragarrixa. Erabiltzeko balio dabena. Gaurko lanerako sistiman, gauzak eittian errezoia ez da iñor zerbitzia; ezbada ze eindako gauzak irabazixagaz saldutzia, eta gauzak ongarrixak eitten badira, errezago saldu ahal izan deittian da. / Esan zetsan bazala hauts bat [...], sekulako ongarri izango jakona gaitz haren aurka. (Ibilt 472).